23 kwietnia 2014

tym (nie)żyję otatnio.

     Wiedziałam, że coś pominęłam, że coś nie zapisało się w mojej pamięci, choć powinno. Mowa o Symulakrze. Spektakl, który gdzieś tam w myślach towarzyszył mi jeszcze przed swoją premierą. Na premierę się nie udałam. Nie wiem, czy to dlatego, że na premiery chodzić nie lubię ( jakaś agorafobia?), czy jakieś inne siły po prostu mnie od tego odwiodły. Na szczęście było wznowienie. Obiecałam sobie, że kiedyś pójść muszę, a to może być ostatnia szansa ( nie, nie życzę TNW zaprzestania działalności twórczej, broń Boże!), więc poszłam. Pisałam nawet o tym, o TUTAJ. Trochę odgrzewane kotlety, ale moja quasi-dziennikarska wena ostatnio zamarła, i tak trwa tej w swej martwocie ( o ile kiedyś w ogóle była żywa?). Szkoda, bo mogłabym wykorzystać możliwości jakie dostałam. Od losu? Hmm. No nic, nie ważne ( ach, te rozterki). Na Symulakrze nie byłam prywatnie, może tym razem – dzięki Bogu? Inaczej bym się pewnie rozryczała, pojęła sens, czuła coś głębokiego, bardzo, bardzo. Możliwe. Tymczasem – bardzo chciałam dostrzec coś czego tam nie było, nie wiem, jakieś pragnienia, potrzeby uzyskania – o! Bóg wie czego. Spektakl był genialny, ale ja, jakaś niedostosowana? Może to złe słowo, ale nie znam na ten moment lepszego.
     Na głowie tylko kilka spraw, a wydaje mi się jakbym miała ich milion. Redakcje, jedna, druga, prezentacje, szkoła, prawo jazdy, które w końcu powinnam skończyć, poprawa matur, wybór nowej szkoły... Tak się cieszę, że coś wypełnia mi dni, mimo mojego marudzenia. W ostatnim czasie ( jakoś od stycznia?) tylko to daje mi pozory istnienia. Poczucie, że jestem ( marudzenie, marudzenie...).
     W ten weekend wybieram się na Port Literacki, o którym więcej TUTAJ. Mam nadzieję, że przeżyję, że jakieś choróbsko, które mi się przydarzyło odpuści, i będzie już tylko dobrze. Tylko dobrze.
T y l k o  d o b r z e.
   

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy pozostawiony po sobie ślad na moim blogu. Bardzo cenne są dla mnie Wasze pochlebne komentarze, ale i te ze słowami krytyki. Jeśli macie jakieś uwagi- napiszcie o tym, dzięki temu będę mogła się doskonalić. :)